اعتبار ندهی اعتبار نمیگیرد

اعتراض مدنی اشکال مختلف دارد اقامه دعوی در دادگاه، درخواست شفاهی یا کتبی به نمایندگان مجلس میلی،سازمان بازرسی،تجمع مسالمت آمیز و ... .

ولی کسانی که منصب های صنفی،دولتی،حکومتی،نظامی دارند ولی همزمان معترض به اوضاع هستند چطور می توانند اعتراض کنند؟

اعتراض آنها چون از تریبون رسانه میلی،جراید حکومتی خبررسانی می شود تبعاتی برای  آنها دارد!

اعتراض آنها چون در جایگاهی قراردارند که ممکن است به آنها انگ های امنیتی زده شود نیز بی تبعات نیست!

اعتراض های آنها به چند شکل می تواند انجام بشود که هم از لحاظ روانی خود را ارضاء کرده باشند و هم کمترین تبعات را برایشان داشته باشد.

طبق قانون اساسی آزادی بیان حق قانونی می باشد و همچنین تفتیش عقاید ممنوع می باشد بنابراین چنانچه کسانی که دارای مناصب نظامی،صنفی، دولتی،حکومتی هستند و همزمان نیز به شرایط اعتراض دارند در گام اول می توانند اصلا مصاحبه نکنند در گام دوم می توانند از طریق وبلاگ های رایج دات آی آر یا دات کام رایج در ایران بطور شخصی نسبت به انتشار عقاید خود اقدام نمایند.

بدین ترتیب هم از فشارهای روانی موجود بر روی خود با این انتقال عقاید در صفحه شخصی کاسته اند و هم با استفاده از ابزار قانونی آزادی بیان و همچنین ممنوعیت تفتیش عقاید زیر توبیخ و فشارهای امنیتی نمی روند.

در این روش درصورتیکه با حرکت خود اقدام به اعتباردهی به رسانه و جراید نکنیم درنتیجه آن رسانه و جریده اعتبار نمی گیرد چون رسانه و جریده با حضور افراد معتبر صنفی، نظامی، حکومتی، دولتی، علمی هست که وزین می گردد و عدم حضور آنها باعت کاسته شدن اعتبار آن می گردد.

الان دوران دیجیتال و فضای مجازی هست و هر کس می تواند یک موجی به جهان بفرستد که شاید این موج همراه داشته باشد و شاید نداشته باشد و آن نیز بستگی به محتوا و جذابیت آن موج ارسالی مان دارد.