گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم در 17فروردین 1402 نوشت:
بد نیست حباب شیشه‌ای و خانه روی آب، سبکِ زندگی به ظاهر روشنفکرانه یا غربگرایانه برخی سلبریتی‌ها را رها کرده و به اصل و اصول سبک زندگی ایرانی اسلامی خود، باور کنیم.
بنده بعنوان شهروند عادی ایران می گویم چرا ما بایستی همیشه قسمت خالی لیوان را نکوهش کنیم و قسمت پر لیوان را برجسته ننماییم؟
پس از خودکشی کیومرث پوراحمد به هر دلیلی، فارغ از اینکه این عمل در تمامی ادیان قباحت دارد، چرا از این موضوع استفاده ابزاری دارد می شود و عناوینی مثل"جامعه ای ظاهرا فرهیخته" را به گروه کارگردانان و نویسندگان و متفکران سینمایی داده می شود!؟تا مابقی آنها را تخریب کنند!یا جایگاه اجتماعی آنان را در بین مردم تنزل دهند! چه منفعتی از اینکار حاصل می شود؟
آیا جز این نیست که سرمایه خود را بدست خودمان در نگاه دیگران زایل می کنیم؟
آیا این خبرنگاران و یا رسانه ها اقدام به مطالعه یا اعزام فرستادگانی به دیگر رسانه های معتبر جهان از جمله کشور ژاپن،... نموده اند ببینند آنها چطور با یک نفر شروع به تیم سازی و ارزش افزوده برای هر چیزی می نمایند که وقتی فقدان یک نفر اتفاق افتاد مابقی گروه ادامه روند به شکل مفید بدهند و خوبهای آن یک نفر درگذشته را به نسل های آینده مخابره کنند؟
مشکل ما در تریبون داران این است که مغرضانه با هدف تخریب اقدام به خبرسازی می کنند و قسم نخورده اند که مجموعه خبرهایشان در راستای حفظ آرامش ، هدایت افکار به سمت افتخارات و ایجاد انرژی باشد بلکه هر دم بیلی و با هدف پرکردن صفحه اخبار کار می کنند؟!
همچنین چرا سعی می کنند هر چیزی را به دین وصل کنند!هر چیزی را به اسلام وصل کنند!آیا آنان که غیردین دار هستند و یا غیرمسلمان هستند زندگی شان از ما که مسلمان هستیم پیشرفته تر نیست! که سعی می کنند که از یک خودکشی ساده یک فرهیخته ، ابزاری برای تبلیغ دین و ... استفاده کنند؟!
با چنین وضعیتی در رسانه های مان آیا می توانیم انتظار وقوع همبستگی فکری و ایجاد انرژی در درون مردم را داشته باشیم تا تحول در اجتماع و اقتصاد بوجود آورند؟
- ۰۲/۰۱/۱۸