قانون اساسی

شاخص ها و ارکان نظام های سیاسی در قانون اساسی کشورها بازتاب می یابد.از آنجا که ضرورت مدیریت امور عمومی قلمرو، سرزمین و ملت و خواست آن،اساس برپایی و راه اندازی حکومت به شمار می رود، حکومت یا ساختار سیاسی، روبنا،سرزمین و ملت،زیربنای آن به شمار می روند.حکومت از دید انتزاعی، پایدار و ماندگار است، اما از منظر واقعی،دگرگون پذیر و پویاست.برگرفته از کتاب اصول کشورداری محمد رضا حافظ نیا و مراد کاویانی راد-پژوهشکده مطالعات راهبردی

بنابراین بنظر اینجانب، ملت بایستی خواست خود را با نشر جملاتی مفهوم دار(نه شعار مرگ بر و نه شعار به بسیج و سپاه و نه شعار گرانی و فساد و ...) (بلکه شعارهایی که حق طبیعی ملت را در برداشته باشد از جمله "زنده ماندن شرطی و به دست حکومت نیست" و یا "آرامش و آسایش جزو حقوق زندگی مان است" و یا "ارتباط شرافت مندانه با انسانهای ملل دیگر را خواهانیم" و یا "رفاه ما متناسب با منابع مان نیست" و یا "تغییر دست اندرکاران حکومت جزو حقوق حقه و طبیعی ماست")  از طریق گفتگوی مردم با مردم و از طریق نوشتار و از طریق فضای مجازی به دیگر افراد جامعه انتقال دهند تا روی آن جملات اتفاق نظر ایجاد شود، در اینصورت است که حکومت فعلی یا اقدام به پذیرش خواسته ملت می نماید و رویه اش را تغییر می دهد و یا مطمئنا شخص یا گروهی که بتواند آن شعارها را محقق گرداند از بین همین مردم داخل کشور پیدا خواهد شد و لزومی نخواهد داشت که خارج نشینانی که از اوضاع واقعی ایران دور هستند را برای تصدی حکومت و دولت بعدی بولد نمایید.

چیزی که پرواضح هست سلطنت طلب ها و گروهک های مجاهدین و ... چنانچه با واقعیت های ایران و خواسته های مردم ایران آشنا بودند تا کنون قانون اساسی پیشنهادی خودشان و برنامه هایشان برای حفظ حقوق طبیعی مردم را ارایه داده بودند ولی با گذشت این همه سال و عدم ارایه چنین نوشتارهایی از سوی آنها فقط و فقط اینرا نشان می دهد که دنبال شومنی هستند یا دنبال ترکه کردن دول خارجه به اسم مبارزه با ایران هستند و یا هیچی در چنته ندارند که رو کنندو مردم را با خود همراه کنند.بنابراین مردم ایران لازم است به عقلشان مراجعه کنند و با تفکر نسبت به امور خود تصمیم گیری نمایند.